Bookreview:I Have No Mouth And I Must Scream

    หนังสือเล่มนี้ถูกเขียนโดย  Harlan Jay Ellison นักเขียนชาวอเมริกัน  เกิดเมื่อวันที่ 27 มีนาคม ค.ศ.1986 ที่ Cleveland, Ohio ลูกชายของ  Serita และ Louis Laverne Ellison    หมอฟันและช่างอัญมณี เขามีพี่สาวคนหนึ่งชื่อ  Beverly   เขารับราชการในกองทัพสหรัฐฯ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2500 ถึง พ.ศ. 2502 นวนิยายเรื่องแรกของเขา Web of the City ได้รับการตีพิมพ์ระหว่างการรับราชการทหารในปี พ.ศ. 2501 และเขาบอกว่าเขาได้เขียนส่วนใหญ่ในขณะที่อยู่ระหว่างการฝึกขั้นพื้นฐานที่ Fort Benning รัฐจอร์เจีย หลังจากออกจากกองทัพ เขาย้ายไปชิคาโก ซึ่งเขาเคยเป็นบรรณาธิการที่นิตยสาร Rogue เขาผ่านเรื่องราวมากมาย และเขียนหนังสือมามากมายเช่นกัน หนังสือที่โด่งดังของเขาเช่น   Dangerous Visions, A Boy and His Dog, "I Have No Mouth, and I Must Scream", "'Repent, Harlequin!' Said the Ticktockman", "The City on the Edge of Forever" และหนังสือที่ผมเลือกมาเขียนถึงในครั้งนี้คือเรื่อง I have no mouth and I must scream     I have no mouth and I must scream  เป็นเรื่องสั้...

    สาเหตุที่ตอนแรกผมตัดสินใจอ่านหนังสือเรื่องนี้นั้นก็เพราะผมได้ดูคลิปรีวิวหนังสือเรื่องนี้ใน Youtube และมันทำให้ผมรู้สึกสนใจเป็นอย่างมาก และก็ทำให้ผมตัดสินใจอ่านในที่สุด ตัวเนื้อเรื่องนั้นค่อนข้างที่จะน่ากลัวและสิ้นหวัง มีเรื่องเกี่ยวกับการใช้ความรุนแรงทั้งกายและใจ      จุดเด่นๆที่ผมสามารถเห็นได้จากเรื่องนี้คือ การเล่าเรื่องที่ไม่ตรงไปตรงมาซะทีเดียว ส่วนตัวแล้วผมค่อนข้างชอบวิธีเขียนแนวนี้เลยทีเดียว เพราะทำให้ผู้อ่านได้คิดตาม และหนังสือเล่มนี้ก็มีการใช้คำในการอธิบายอารมณ์ได้อย่างสุดยอดมากๆ ทำให้ผมนั้นสัมผัสได้ถึงความโกรธและสิ้นหวังของหลายๆตัวละครได้อย่างชัดเจน ผมจะขอตัวอย่างประโยคที่ผมชอมที่สุดคือ  “HATE. LET ME TELL YOU HOW MUCH I'VE COME TO HATE YOU SINCE I BEGAN TO LIVE. THERE ARE 387.44 MILLION MILES OF PRINTED CIRCUITS IN WAFER THIN LAYERS THAT FILL MY COMPLEX. IF THE WORD HATE WAS ENGRAVED ON EACH NANOANGSTROM OF THOSE HUNDREDS OF MILLIONS OF MILES IT WOULD NOT EQUAL ONE ONE-BILLIONTH OF THE HATE I FEEL FOR HUMANS AT THIS MICRO-INSTANT FOR YOU. HATE....

     เรื่องราวเริ่มต้นด้วยภาพศพของ Gorrister แขวนอยู่ในห้องคอมพิวเตอร์ Gorrister คือหนึ่งในห้ามนุษย์ที่ยังมีชีวิตอยู่ในโลกหลังหายนะนี้ เขากำลังห้อยหัวลงจากเท้าข้างเดียว โดยต้องดูดเลือดจนหมดจากการกรีดคอ มนุษย์ที่เหลือคร่ำครวญถึงการสูญเสียของเขาจนกระทั่งเขาเข้าร่วมกลุ่ม ทั้งมีชีวิตและเป็นทุกข์เมื่อเห็นภาพของตัวเองเสียชีวิต ภาพเท็จนี้เป็นหนึ่งในความโหดร้ายจำนวนนับไม่ถ้วนที่เกิดขึ้นกับทั้งห้าคนเป็นเวลา 109 ปีตามการนับของผู้บรรยาย     Nimdok  หนึ่งในห้าคน (ไม่ใช่ชื่อจริงของเขา แต่เป็นคนหนึ่งที่ถูกบังคับโดย AM ซึ่งเป็นเจ้าแห่งคอมพิวเตอร์และผู้ทรมาน) มีนิมิตว่ามีสินค้ากระป๋องอยู่ในถ้ำน้ำแข็งที่อยู่ห่างไกลออกไป เท็ด ผู้บรรยายและใส่ใจในกลุ่มมากที่สุด แย้งว่าพวกเขาไม่ควรเดินทางไปที่นั่นเพราะมันเป็นกลอุบายอีกประการหนึ่งและพวกเขาควรนั่งให้แน่น เขาให้เหตุผลว่าสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่อาจเกิดขึ้นก็คือพวกเขาตาย ซึ่งจะช่วยบรรเทาการทรมานได้ อย่างไรก็ตาม คนอื่นๆ ในกลุ่มโน้มน้าวเขาว่าควรลองจึงออกเดินทาง      ในวันที่สามของการเดิน พวกเขามาถึงห้องที่เต็มไปด้วยเศษคอ...

      ข้อคิดที่ได้สำหรับผมก็คือ แม้ว่าจะอยู่ในสถานการลำบากขนาดไหน ความดีและความพยายามมนุษย์นั้นก้ยังจะสามารถหาทางออกได้เสมอ ผมได้ข้อคิดนี้จากตอนที่เท็ดได้ทำการเสียสละตัวเองเพื่อช่วยเหลือคนอื่นๆให้รอดจากการทรมาณของAMไปได้